عوامل خطر مرتبط با شکستگی ناشی از پوکی استخوان

0سابقه شخصی شکستگی استخوانی در دوران بعد از بلوغ

0نژاد سفید پوست

0جنس مونث

0کشیدن سیگار

0وزن کم بدن(لاغری)

0کمبود هورمونهای زنانه

- یائسگی زودرس( شروع یائسگی قبل از 45 سالگی)

- برداشته شدن تخمدانها با عمل جراحی قبل از 45 سالگی

- آمنوره ، قطع قاعدگی طولانی قبل از یائسگی (بیش از یک سال )

0مصرف کم کلسیم در رژیم غذایی در طول حیات

0عدم فعالیت فیزیکی( ورزش) کافی

تشخیص

در کلیه خانم های یائسه ای که یک یا چند عامل خطر از عوامل خطر ذکر شده در بالا، وجود داشته باشد، پوکی استخوان و شکستگی ناشی از آن محتمل است.

درخانم یائسه ای که دچارشکستگی استخوانی می شود، پوکی استخوان محتمل ترین علت زمینه ای بوده و تعیین تراکم ماده معدنی استخوان(BMD) مناسب ترین روش برای تایید تشخیص پوکی استخوان و تخمین شدت آن به شمار می رود . اندازه گیری تراکم ماده معدنی استخوان(BMD) در کلیه بیمارانی که با شکستگی مراجعه می نمایند، ضروری بوده و راهنمای مناسبی در تصمیم برای درمان با رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی، و دارو درمانی است. این بیماران درمعرض خطر شکستگی های بعدی قرار دارند، خطری که می توان آن را با روشهای درمانی مناسب، حتی درافراد مسن کاهش داد.

اصول پایه سنجش تراکم ماده معدنی استخوان(BMD)

تعیینBMD در هر قسمتی از سیستم اسکلتی در پیش بینی خطر شکستگی آتی ارزشی ویژه دارد. امروزه از دستگاههای تراکم سنج (Densitometers) مختلفی برای این منظور استفاده می شود و هر کدام از آنها می توانند ارزیابی دقیق و قابل اطمینانی از خطر شکستگی به دست دهند.

تعیینBMD گردن استخوان ران بهترین و مناسب ترین روش برای پیش بینی شکستگی های استخوان ران بوده و خطر شکستگی در دیگر نواحی سیستم اسکلتی را نیز پیش بینی می کند.

تست سنجش تراکم ماده معدنی استخوان (BMD testing) در چه کسانی باید انجام شود؟

تصمیم به انجام تست سنجشBMD باید بر اساس پیشینه عوامل خطر موجود در فرد گرفته شود. در صورتی که نتایج حاصل از تست مذکور نتواند در تصمیم به درمان نقشی ایفا کند، هرگز نباید به انجام آن مبادرت شود.

تست سنجشBMD باید در موارد زیر انجام شود:

1- در کلیه خانم های یائسه زیر 65 سال که علاوه بر یائسگی یک یا چند عامل خطر دیگری برای شکستگی استئوپروتیک داشته باشند.

2- در تمامی خانم های 65 ساله و مسن تر بدون در نظر گرفتن عوامل خطر دیگر.

3- در خانم های یائسه ای که دچار شکستگی استخوانی شده اند( برای تایید تشخیص پوکی استخوان و تعیین شدت بیماری).

4- در خانم هایی که مدتهای مدید تحت درمان جایگزینی با هورمونهای جنسی بوده اند.

5- در خانمهایی که کاندیدای درمان برای پوکی استخوان هستند( درصورتی که انجام تستBMD در تصمیم به درمان نقشی ایفا کند).

توصیه های عمومی برای کلیه بیماران

از آنجا که برخی توصیه ها برای افزایش و حفظ توده استخوانی اثرات مفید متعددی برروی سلامت سیستم اسکلتی داشته و از نظر هزینه های اقتصادی نیز مقرون به صرفه می باشند، می توان آنها را به کل جمعیت جامعه تعمیم داد. این توصیه ها شامل مصرف کافی کلسیم و ویتامینD، فعالیت ورزشی منظم، اجتناب از کشیدن سیگار، عدم مصرف الکل ، اصلاح وحذف برخی ازعوامل خطر شکستگی نظیر اختلالات بینایی است.

مصرف کافی کلسیم و ویتامینD

مصرف کلسیم کافی در رژیم غذایی( حداقل 1200 میلی گرم در روز، درصورت نیاز، تجویز کلسیم خوراکی به صورت دارو) و ویتامینD( 400 تا 800 واحد بین المللی در روز برای افرادی که در معرض کمبود ویتامینD هستند) برای کلیه افراد جامعه اکیدا توصیه می شود.

مصرف کافی کلسیم در طول مدت حیات فرد هم برای کسب حداکثر توده استخوانی و هم برای سلامت استخوانها ضروری است. حدود 99 درصد ذخایر کلسیم بدن در سیستم اسکلتی متمرکز است، عدم مصرف کلسیم کافی ، موجب می شود که کلسیم از استخوانها کنده شده وبه منظور ثابت نگه داشتن غلظت کلسیم سرم به پلاسما سرازیر گردد.

مطالعات کنترل شده بالینی نشان داده اند که تجویز کلسیم و ویتامینD اضافی خطر شکستگی مهره ها ، گردن استخوان ران ( هیپ) و دیگر استخوانها را کاهش می دهد. افزایش مصرف روزانه کلسیم و ویتامینD ، روش باصرفه ای در کمک به کاهش خطر شکستگی محسوب می گردد.

بنیاد ملی پوکی استخوان توصیه می کند که کلیه افراد بالغ بایستی روزانه حداقل 1200 میلی گرم کلسیم المنتال (elemental calcium) دریافت کنند و این در حالی است که رژیم غذایی افراد آمریکایی کمتر از 600 میلی گرم کلسیم در روز تامین می نماید. با استفاده از جدول 2 می توان به سادگی میزان کلسیم مصرفی روزانه هر فرد را در رژیم غذایی وی تخمین زد. اولین قدم در رسیدن به این هدف عبارتست از افزایش کلسیم مصرفی در رژیم غذایی . در صورتی که با این اقدام نتوان کلسیم کافی توصیه شده را تأمین نمود ، قدم بعدی افزودن کلسیم خوراکی به صورت داروست.

ویتامینD نیز نقش عمده ای در جذب کلسیم از دستگاه گوارش و بنابراین در تامین سلامت استخوانها دارد. منابع عمده ویتامینD در رژیم غذایی عبارتند از: حبوبات (50 واحد در هر وعده مصرف) ، زرده تخم مرغ ، ماهیهای آب شور و جگر و شیریا مواد غذایی غنی شده از ویتامینD (400 واحد در هر لیتر) برخی از ترکیبات دارویی کلسیم و بسیاری از قرصهای مولتی ویتامین نیز حاوی مقداری ویتامینD می باشند. مصرف روزانه 400 تا 800 واحد ویتامینD برای کلیه افراد توصیه می شود.

جدول 2- تخمین مقدار کلسیم مصرفی روزانه در رژیم غذایی

مرحله1- تخمین کلسیم وارده به بدن از طریق مصرف مواد لبنی

محصول لبنی مورد مصرف	تعداد دفعات مصرف در روز	مقدار کلسیم وارده به بدن در هر نوبت	مقدار کلسیم مصرفی روزانه(  میلیگرم)
شیر( 250 میلی لیتر)	---	- 300×	---
ماست( 250 میلی لیتر)	---	- 400×	---
پنیر( 30 گرم)	---	- 200×	---

مرحله2- کلسیم مصرفی از طریق محصولات لبنی +250 میلیگرم از منابع غیر لبنی- کل کلسیم مصرفی در رژیم غذایی روزانه

انجام روزمره ورزشهایی که در آنها وزن بدن تحمل می شود(WELGHT – BEARING EXERCISE)

به منظور کاهش خطر سقوط و شکستگی های انجام روزمره ورزشهایی که در آنها عضلات بدن تقویت شده و وزن بدن تحمل می شود ، توصیه می گردد. این نوع ورزشها علاوه بر اثرات مفید متعددی که در حفظ سلامت عمومی بدن دارند ، چالاکی ، قدرت و حفظ تعادل را نیز بهبود می بخشند و لذا خطر سقوط را کاهش می دهند. به علاوه ، ورزش موجب افزایش در تراکم استخوانی نیز می شود. بنیاد ملی پوکی استخوان فعالیت فیزیکی را به منظور جلوگیری از پوکی استخوان و بهبود سلامت کلی بدن برای افراد در هر سنی مورد تاکید قرار می دهد.

ورزشهایی که در جریان آنها وزن بدن توسط اندامهای تحتانی تحمل می شود عبارتند از: قدم زدن ، بالارفتن از پله ها و نیز تنیس. وزنه برداری نیز قدرت و توده عضلانی و استخوانی را افزایش می دهد. قبل از اقدام به فعالیتهای ورزشی سنگین ، مشاوره پزشکی ضروری است.  منبع=تبیان

همانطور که می ‌دانید، مشکل تغذیه‌ای امروز مردم جامعه ما چاقی است که در میان قشر جوان و حتی کودکان ما نیز سیر صعودی پیدا کرده است. از این رو، استفاده از رژیم‌های لاغری گوناگون جان تازه‌ای یافته است. از سوی دیگر، بیشتر افرادی که به مطب متخصصان تغذیه مراجعه می ‌کنند، بعد از امتحان کردن رژیم‌های لاغری رنگارنگ و روش‌های عجیب و غریب به یک رژیم لاغری اصولی روی می ‌آورند. به این دلیل است که میزان نتیجه‌ گیری و سرعت لاغر شدن آنها با هم تفاوت پیدا می ‌کند. از این رو توصیه می‌ شود، افراد کاهش وزن‌ شان را به هیچ عنوان با یکدیگر مقایسه نکنند، زیرا این تفاوت داشتن‌ها، به طور کامل طبیعی است.

افراد قبل از شروع رژیم لاغری‌شان باید بدانند که بدن آنها مانند یک قلک می‌ ماند. همانطور که همه ما می‌ دانیم اگر روزانه 5 تومان وارد قلک کنیم بعد از مدتی مقداری پول در آن جمع می ‌شود. بدن ما نیز به همین ترتیب است. اگر حتی 50 کالری بیش از نیاز روزانه دریافت شود، می‌ تواند به بافت چربی افزوده گردد و چاقی را به همراه داشته باشد. به طور کلی، چاقی یک مشکل خزنده بوده و با گذشت زمان طولانی ایجاد می ‌شود. به این ترتیب که اگر فرد فقط 100 کالری که معادل 10 تا 11 بادام، یک و نیم کف دست نان یا یک لیوان شیر است، بیشتر از نیاز دریافت کند، در هر روز 10 گرم به وزنش افزوده شده و در سال به سه کیلوگرم خواهد رسید و بعد از 5 سال با 10 کیلوگرم وزن اضافی رو به رو خواهد شد. پس چاقی یک روزه ایجاد نشده که یک روزه هم درمان شود.

نکته دیگر آن است که عده‌ای تصور می‌ کنند که میوه چاق کننده نیست یا گوشت انرژی ندارد، در حالی که حتی یک عدد سیب متوسط 60 کالری انرژی دارد و اگر همین 60 کالری مازاد بر انرژی مورد نیاز دریافت شود، می‌ تواند چاقی را به همراه داشته باشد. از این رو خوردن میوه هم به طور آزاد می ‌تواند زمینه ساز بروز چاقی را فراهم آورد، پس بدانید که خوردن هر یک از موادغذایی اندازه‌ای دارد.

به علاوه، نکته ای که افراد قبل از شروع برنامه غذایی جدیدشان باید به آن آگاه باشند، آن است که کاهش وزن حداکثر یک کیلوگرم در هفته یا چهار کیلوگرم در ماه همواره توصیه می‌ شود تا از این طریق ماندگاری وزن، افزایش یابد و چند برابر شود. جالب است بدانید که هر چه این کاهش وزن تدریجی ‌تر باشد، ماندگاری آن بیشتر خواهد بود. به طوری که اگر در هفته 300 گرم کاهش وزن وجودداشته باشد، در مقایسه با زمانی که در هفته 500 گرم وزن کم می ‌شود، ماندگاری وزن جدید بیشتر است و این موضوع در مقایسه با کاهش وزن معادل 700 گرم یا یک کیلوگرم نیز از همین اصل پیروی خواهد کرد.